بررسی جامع دوربین Panasonic Lumix DMC-GF2

دوربین Panasonic Lumix DMC-GF2 از مدل پیشین خود یعنی GF1 کاملا کوچکتر ساخته شده است. البته این دوربین از دوربین‌هایی  مثل Sony NEX5 و NEX3 کوچکتر نیست و در عین حال این دو دوربین فاقد فلاش داخلی می باشد. ابعاد این دوربین 112.8 x 67.8 x 32.8 میلی‌متر و وزن آن بدون احتساب لنز و باتری حدود 265 گرم می باشد. بنابراین حدود 20 گرم از GF1 سبک وزن‌تر و به میزان زیادی هم کوچکتر می باشد

البته باید در نظر داشته باشید که این کوچکی تا حدود زیادی به دلیل وجود نمایشگر و واسط کاربری لمسی میسر شده است چرا که از کنترل‌های اکسترنال کم شده. در قسمت سمت راست دوربین قوس‌هایی به عنوان دستگیره‌ی دوربین دیده می‌شود که بزرگتر از دستگیره‌ی دوربین  Lumix DMC-GF2 است ولی هنوز هم چندان مفید نمی باشد.

در قسمت پشت خوش ساخت دوربین درست در جایی که انگشت شست ما قرار می‌گیرد روکشی از لاستیک قرار دارد. این مفید است چرا که ما به صورت طبیعی دوربین را با انگشت شست، انگشت وسطی و انگشت چهارم نگه می‌داریم و انگشت اشاره در بالای دکمه‌ی شاتر قرار خواهد گرفت و این در حالی است که دست چپ از زیر، لنز را نگه می‌دارد. اگر تا به حال از دوربین‌های کامپکت پاناسونیک استفاده کرده باشید به هیچ وجه با GF2 احساس غربت نخواهید کرد. در کل این دوربین بسیار خوش ساخت، خوش دست و با پایه‌ی لنز و سوکت سه‌پایه بسیار با کیفیت آلومینیومی می باشد.

در حالی که بدنه‌ی دوربین Panasonic DMC-GF2 بسیار سبک و کوچک است، لنز نیز جایی است که پاناسونیک در کوچک و سبک ساختن آن واقعا سنگ تمام گذاشته است. کیت لنز 14 میلی‌متر Pancake این دوربین تنها 55 گرم وزن دارد. البته این دوربین خوش ساخت با کیت لنز 14-42 میلی‌متر که با دوربین G2 عرضه شده بود نیز موجود می‌باشد. این لنز در حقیقت میدان دید مشابه با یک لنز 28 میلی‌متری بر روی یک دوربین فول فریم را ارایه می‌دهد. شما به راحتی می‌توانید این دوربین سبک و کوچک را در جیب و یا کیف دستی خود  بگذارید. بعلاوه نسبت کانونی این لنز یا نسبت فاصله‌ی کانونی بر روی بیشینه‌ی گشودگی دیافراگم آن F/2.5 است که یک لنز بسیار سریع به حساب می‌آید و برای عکاسی در شرایط نوری ضعیف و یا بدست آوردن عمق میدان کم مناسب می باشد. یک لنز 20 میلی‌متر Pancake هم موجود است که F/1.7 را ارایه می‌کند و معادل لنز 40 میلی‌متر بر روی یک دوربین فول فریم است. به نظر می‌رسد که دوربین‌های میکرو چهار سوم که در حقیقت DSLR‌های بدون آینه هستند کم کم دارند جای خود را در میان مشتریان باز می‌کنند و شرکت‌های المپوس و پاناسونیک لنزهای بیشتری را برای آن‌ها تولید می‌کنند. شما همچنان می‌توانید از لنز دوربین‌های چهار سوم یا همان لنزهای DSLR و همچنین لنزهای Leica D استفاده کنید ولی با لنزهایی که قابلیت سازگاری با سیستم Contrast AF این دوربین را ندارند باید عمل فوکوس را به صورت دستی انجام داده شود.

سیستم لرزش‌گیر مکانیکی به جای درون بدنه‌ی دوربین درون لنز قرار گرفته است که این یک تفاوت اساسی میان دوربین‌های پاناسونیک و دوربین‌های المپوس است. البته لنز 14 میلی‌متر Pancake فاقد لرزش‌گیر اپتیکال تصویر است. اگر لنز دارای این سیستم باشد یک دکمه در کنار آن خواهد بود که می‌توان بوسیله‌ی آن سیستم را روشن و خاموش کرد. در ضمن سه مود مختلف نیز دارد که از طریق منوی دوربین قابل انتخاب می باشند. در مود نخستین سیستم لرزش‌گیر همواره روشن خواهد بود. در مود دوم سیستم لرزش‌گیر فقط وقتی روشن می‌شود که دکمه‌ی شاتر را فشار دهید و در مود سوم فقط لرزش‌های عمودی جبران می‌شوند. در عمل و به خصوص با لنز 45-200 میلی‌متر متوجه تفاوت زیادی در هنگام روشن بودن سیستم لرزش‌گیر و خاموش بودن آن شدیم. وقتی عمل لرزش‌گیری انجام می‌شود شما هیچ چیزی را حس نمی‌کنید و فقط نتیجه‌ی بسیار مثبت در آخر  می بینید.

هماننددوربین GF1 این دوربین هم فاقد چشمی یا منظره‌یاب داخلی می‌باشد. به جای آن می‌بایست شما کادربندی را از طریق صفحه نمایشگر انجام دهید. یک چشمی الکترونیکی وجود دارد که در محل کفشک فلاش اکسترنال قرار می‌گیرد و با چرخش 90 درجه‌ای که دارد کار کادربندی را به خصوص در شرایط نوری خیلی قوی و زیر نور آفتاب که نمایشگر وضوح کمتری دارد را آسان می‌سازد. این چشمی اکسترنال همانی است که بر روی دوربین GF1 هم استفاده می‌شد. متاسفانه این چشمی قیمت نسبتا بالا و چیزی در حدود 200 دلار دارد. در ضمن متصل کردن آن به معنی عدم امکان اتصال فلاش اکسترنال می‌باشد. چشمی الکترونیکی دقیقا همان سیگنالی را دریافت می‌کند که از نمایشگر دریافت خواهد کرد. بنابراین این چشمی می‌تواند به عنوان یک نمایشگر دیگر هم عمل بکند. یک دکمه‌ی LCD/LVF هم وجود دارد که برای سویچ کردن تصویر بین نمایشگر و چشمی به کار می‌رود.

در عمل این چشمی واقعا ابزار مفیدی بود و البته مشکلاتی نیز داشت. برای مثال کیفیت آن واقعا آن‌قدر زیاد نیست که بتوان فوکوس دستی را با دقت خیلی زیاد انجام داد. در ضمن در شرایط نوری ضعیف هم به دلیل اینکه می‌خواهد حساسیت را افزایش دهد تصویر تا حد زیادی دانه دانه می‌گردد. به هر صورت چشمی الکترونیکی دوربین‌هایی چون Panasonic GH2 و Panasonic G2 بسیار بالاتر می باشند. قسمت پشتی این دوربین توسط صفحه نمایشگر 3 اینچی با کیفیت 460,000 نقطه در بر گرفته شده است. به نظرمان آمد که این نمایشگر در شرایط مختلف نوری به خوبی کار می‌کند به خصوص اینکه یک اندود ضد بازتاب نور نیز بر روی آن وجود دارد. این نمایشگر از نمایشگرهای با کیفیت 230,000 نقطه کیفیت خیلی بالاتری نیز دارد. سرعت بازیابی فریم این نمایشگر حدود 60 فریم بر ثانیه است که تقریبا دو برابر میزان استاندارد است و این بسیار عالییست. این نمایشگر با بهره‌گیری از سنسور سنجش نور محیطی توانایی تنظیم روشنایی خود در شرایط نوری مختلف تا 40% را دارد. این بار نمایشگر از نوع لمسی می باشد. شما می‌توانید تقریبا هر عملی که خواستید را با استفاده از نمایشگر لمسی انجام بدهید و بالعکس بدون لمس کردن نمایشگر هم تقریبا هر عملی را می‌توان انجام داد. ولی جالب‌ترین عملکرد آن برای ما استفاده از 1-Area AF Mode در فوکوس کردن بر روی سوژه با یک لمس ساده از طریق نمایشگر است. حتی اگر سوژه در حال حرکت نیز باشد دوربین به راحتی آن را دنبال می‌کند و در فوکوس نگه می‌دارد و این فوق العادست.

ابعاد نقطه‌ی فوکوس نیز می‌توانید به راحتی از طریق یک لغزنده بر روی نمایشگر لمسی تنظیم کنید. حتی در مود Multi Area AF Point نیز می‌توانید فوکوس لمسی را داشته باشید. برای مثال در یک عکس دسته جمعی می‌توانید بر روی چند نفر از دوستان فوکوس لمسی را انجام دهید. اگر در مود عکاسی Intelligent Auto باشید، وقتی یک سوژه را لمسی می‌کنید مود صحنه متناسب با آن انتخاب می‌شود. برای مثال اگر چهره‌ی یک انسان را طریق نمایشگر لمس کنید دوربین به مود عکاسی Portrait سویچ خواهد شد و اگر یک گل در فاصله‌ی خیلی نزدیک را لمس کنید دوربین به مود عکاسی Close-Up خواهد رفت. در بالای نمایشگر دکمه‌ی باز کردن فلاش Pop-Up وجود دارد که با فشردن آن می‌توانید فلاش دوربین را به طور دستی روشن کنید.

در قسمت سمت راست نمایشگر کنترل‌های فیزیکی مشاهده می‌شوند که در کل تعداد آن‌ها نسبت به دوربین GF1 کاهش یافته است و خیلی ساده‌تر شده‌است. در سمت راست کنترلر چهار جهته را می‌بینیم که در وسط آن‌ها دکمه‌ی Menu/Set قرار دارد. از کنترل چهار جهته به جز رفت و آمد در بین منوها می‌توان برای دسترسی سریع‌تر به تنظیمات ISO یا حساسیت سنسور، WB یا تراز سفیدی برای تعیین دمای عکس، تایمر و درایو مود برای تنظیم دوربین بر روی حالت عکاسی بر روی تایمر، یا تک عکس و یا عکاسی پیاپی و نیز تعیین AF Points یا نقاط فوکوس استفاده کرد. در زیر آن‌ها هم دکمه‌ی Q.menu/Fn/Delete قرار دارد. همانطور که می‌بینیم این دکمه به تنهایی سه عملکرد متفاوت را انجام می‌دهد. دکمه‌هایی چون AF/AE Lock, AF/MF، دکمه‌ی Display, DOF Preview و دکمه‌های مستقل Fn و Delete حذف شده‌اند و همگی به نمایشگر لمسی منتقل گردیده‌اند. البته بیشتر از همه برای دکمه‌های AF/AE Lock دلمان تنگ خواهد شد که درست در کنار انگشت شست قرار می‌گرفت و بوسیله‌ی آن به راحتی می‌توانستیم نوردهی و فوکوس یا هر دوی آن‌ها را قفل کنیم. البته می‌توانید از دکمه‌ی قابل برنامه‌ریزی Fn برای آن استفاده کنید ولی مکان قرارگیری آن اصلا خوبی نیست. در بالای همه‌ی آن‌ها هم یک پیچ اسکرول قرار دارد که شما با آن می‌توانید به تغییر تنظیمات مختلف بپردازید.

تغییر بزرگ دیگر در طراحی در قسمت بالای این دوربین مشاهده می‌گردد که اینک شاهد فلاش Pop-Up در کنار کفشک فلاش اکسترنال هستیم. همچنین در قسمت بالا می‌توانیم شاهد میکروفون‌های استریو، سویچ پاور، دکمه‌ی بزرگ شاتر و دکمه‌ی قرمز رنگ Record برای شروع ضبط ویدیویی باشیم. اما پیچ تنظیم که از طریق آن بتوانیم شوتینگ مودهای مختلف را انتخاب کنیم حذف شده است. در عوض باید آیکونی در قسمت سمت راست و بالای واسط کاربری لمسی را بفشارید تا بتوانید به شوتینگ مودها دسترسی پیدا کنید. البته یک دکمه‌ی iA که مخفف intelligent Auto می‌باشد در بالای دوربین وجود دارد. وقتی آن را بفشارید به رنگ آبی می‌درخشد و در کل به معنی تمام خودکار بودن دوربین شما می‌باشد. مبتدیان می‌توانند با فشردن این دکمه از تمامی تنظیمات دوربین خود مطمئن باشند و فقط دوربین را به سمت سوژه نشانه بروند و دکمه‌ی شاتر را بفشارند تا خود دوربین همه‌ی کارها برایشان را انجام دهد تا با کیفیت‌ترین عکس بدست آید.

شوتینگ مودهایی چون Program, Aperture Priority, Shutter Priority, Manual که برای عکاسان با تجربه‌تر هست بر روی این دوربین وجود دارند. یک Exposure Meter گرافیکی وجود دارد که به شما نشان می‌دهد تنظیمات در بازه‌ی درست قرار دارند یا خیر. برای دسترسی به تمامی این امکانات از طریق همان آیکون Record Menu که بر روی واسط کاربری بود می‌توان استفاده کرد. همانطور که گفتیم این دوربین توانایی ضبط ویدیویی 1920X1280p Full HD و 720p HD در 60 فریم بر ثانیه با فرمت AVCHD Lite را دارد. بعلاوه در رزولوشن‌های پایین‌تر 320 x 240, 640 x 480, 848 x 480 پیکسل و فرمت Motion JPEG هم می‌تواند فیلم‌برداری کند. فرمت AVCHD نصف فضای اشغالی فیلم‌های با فرمت Motion JPEG را اشغال می‌کند با این حال برای تماشا بر روی HDTV بسیار مناسب است و Motion JPEG برای استفاده بر روی رایانه و وب مناسب‌تر است. از طریق پورت HDMI شما می‌توانید دوربین را به HDTV متصل بنمایید. البته کابل Mini HDMI را باید خود به طور جداگانه خریداری کنید. فوکوس پیاپی در هنگام فیلم‌برداری امکان‌پذیر است ولی متوجه می‌شوید که پیش از فوکوس شدن ابتدا تصویر تار می‌شود و سپس دوباره فوکوس می‌گردد. با این حال در فوکوس سریع می‌باشد.

فن‌آوری فوکوس خودکار این دوربین از نوع Contrast AF و از همان نوعی است که در بیشتر دوربین‌های کامپکت استفاده می‌شود. دوربین‌های DSLR از فوکوس خودکار Phase Detection بهره می‌برند. اصولا Contrast Detection باید خیلی کند و غیر قابل پیش‌بینی عمل کند ولی خوشبختانه این موضوع در مورد این دوربین صادق نمی باشد. به خصوص وقتی از نقطه‌ی فوکوس وسطی استفاده می‌کنید اتفاقا فوکوس خیلی هم سریع می‌باشد. از جلو که به دوربین نگاه می‌کنید می‌توانید لنز، لامپ کمک فوکوس/تایمر و دکمه‌ی آزاد کردن لنز که به رنگ نقره‌ای است را مشاهده کنید. در زیر دوربین جایگاه باتری کارت حافظه دیده می‌شود. این دوربین از کارت‌های حافظه‌ی SD/SDHC/SDXC پشتیبانی می‌کند و از باتری لیتیوم-یونی قابل شارژ DMW-BLD10 بهره می‌برد. ظرفیت شارژدهی این باتری کمتر از باتری استفاده شده بر روی دوربین GF1 می‌باشد. با یک بار شارژ کردن تقریبا توانایی شارژدهی برای 300 عکس را دارد و این در حالی است که دوربین GF1 می‌توانست 380 عکس را بگیرد.

زمان روشن شدن این دوربین تا آماده شدن برای عکاسی بسیار عالی و در حد 0.5 ثانیه می باشد. به خصوص اینکه با روشن کردن دوربین سیستم کاهش غبار نیز روشن می‌گردد. این سیستم در حقیقت با فیلتری با توانایی لرزش فراصوت عمل می‌کند. این فیلتر می‌تواند با لرزشی در حدود 50,000 بار در ثانیه غبار احتمالی نشسته بر روی آن را بزداید. در حدود 1 ثانیه به طول می‌انجامد تا هر عکس JPEG بر روی کارت حافظه ذخیره شود. ثبت هر عکس RAW بر روی کارت حافظه حدود 3 ثانیه به طول می‌انجامد. البته در این مدت دوربین به هیچ وجه قفل نمی‌شود و همچنان می‌توان به عکاسی ادامه داد. سرعت عکاسی پیاپی این دوربین هم کاملا استاندارد و حدود 3.2 فریم بر ثانیه (در مود Live View حدود 2.6) است که این برای تعداد نامحدودی عکس JPEG و حدود 7 عکس RAW می‌باشد. در کل عملکردهای این دوربین از بسیاری دوربین‌های کامپکت سریع‌تر می باشد و در مقایسه با DSLR‌ها نیز در حد متوسط قرار دارد.

 

نتیجه گیری

کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط این دوربین در حد بسیار خوب است. عکس‌های گرفته شده تا ایزو 400 فاقد نویز می‌باشند و از ایزو 800 مقداری نویز مشاهده می‌شود. ایزو 1600 مقدار نویز بیشتر و کاهش جزئیات بیشتری را نشان می‌دهد. اوضاع در ایزو 3200 بدتر است ولی هنوز عکس‌ها قابل استفاده هستند. ایزو 6400 نیز بهتر است فقط در مواقع اظطراری و برای آخرین راه چاره مورد استفاده قرار گیرد. در کل Panasonic Lumix GF2 دوربین میکرو چهار سوم خوبی است. دوربین‌های میکرو چهار سوم در حقیقت دوربین‌های کامپکت با امکان تعویض لنز به شمار می‌روند. البته قیمت نسبتا گرانی هم دارند و لنزهای آن‌ها هم مانند DSLR‌ها به وفور در بازار یافت نمی‌شوند. ولی به خوبی می‌توانند مورد استفاده علاقه‌مندان جدی به عکاسی و نیز عکاسان حرفه‌ای به عنوان دوربین پشتیبانی برای DSLR‌های بزرگ جسته شان به کار آیند. از رقبای اصلی این دوربین می‌توان به دوربین‌هایی همچون Canon Powershot G12, Nikon Coolpix P7000, Olympus EP2, Olympus E-PL1, Panasonic Lumix GF1, Panasonic Lumix G2, Samsung NX100, Sony NEX3, Sony NEX5 اشاره کرد.

 

http://adorama.ir/product/panasonic-lumix-dmc-gf2/