حساب کاربری

لطفا از حروف a-z,A-Z,0-9 استفاده نمایید - حداقل 5 کاراکتر

حداقل 8 کاراکتر

افکت اسپیروگراف یا چرخ‌نگار را چگونه عکاسی کنیم؟

حقیقت این است که نقاشی با نور بیشتر یک تفریح است و تنها ایده‌ای است برای اینکه ذهن خلاق شما برای خلق هرچه بهتر عکس‌هایتان، به دنبال راه های نرفته باشد.
بیشک باید گفت نقاشی با نور، یک روش جدید نیست. تنها موردی که باعث می‌شود به آموزش این روش بپردازیم این است که این روزها بیشتر از همیشه یک دوربین DSLR آماتوری ارزان قیمت در دسترس قرار دارد و شاید بهترین فرصت برای تجربه راه ههای نو در عکاسی.

با این حال پیش از هر چیز باید یادآور شویم که ثبت دنباله های نور اغلب مربوط به عکاسی در فضای آزاد می باشد، هنگامی که هوا تاریک و سرد است. اما برای تمرین این آموزش  عکاسی، حتی نیاز نیست از خانه خارج شوید. در این پروژه ما با نوردهی طولانی از یک منبع نور، که با الگویی مشخص در حال چرخش است، عکاسی خواهیم کرد که نتایج ظاهری چون اسباب بازی قدیمی مدرسه اسپیروگراف (دوایر جادویی اقلیدس) خواهند داشت. در ادامه برای مطالعه ی یک تکنیک و آموزش هیجان انگیز عکاسی با ما همراه شوید.

 

 

اجازه بدهید نیازمندی های اولیه این نوع عکاسی راب رای شما بازگو کنیم. باید بگوییم برای شروع شما به یک اتاق تاریک نیاز دارید یعنی اینکه اگر در طول روز عکس می گیرید، به چند پرده ضخیم یا یک پتوی اضافی برای مسدود کردن نور تا حد امکان نیاز دارید، چرا که برای ثبت حرکت چراغ قوه باید یک سرعت شاتر طولانی را تنظیم نمایید.

توجه داشته باشید که در این آموزش نقاشی با نور (light painting) را به طور دستی، که مرسوم است، انجام نمی دهیم.

در اینجا ما به جای در دست نگه داشتن چراغ قوه برای ایجاد حرکت، قصد داریم آن را با یک تکه نخ از سقف آویزان کرده و اجازه دهیم حرکت و جاذبه کار خود را انجام دهند. این کار نه تنها دنباله های نور تمیزتری به ما خواهد داد، بلکه الگوی نوسانی طبیعی که چراغ قوه ایجاد می کند، ظاهر هندسی که به دنبالش هستیم را به ما خواهد داد.

ممکن است باور پذیر نباشد اما توجه کنید که نکته مهم در مورد این روش این است که شما به هیچ تجهیزات تخصصی نیاز ندارید، فقط دوربین DSLR تان، یک سه پایه، کنترل شاتر و یک چراغ قوه. ما هنگامی که انواع مختلفی از تصاویر را ثبت کردیم، به شما نشان خواهیم داد که چگونه رنگ اضافه کنید تا یک اثر مدرن هنری ایجاد کنید.

مرحله ی نخست : چراغ قوه را ثابت و محکم کنید

 

به هرروشی که میتواندی میبایست چراغ قوه خود را از سقف آویزان کنید. توصیه میکنیم که شما  چراغ قوه خود را با استفاده از کمی نخ به طول تقریبا یک متر و یک پونز طراحی برای محکم نگه داشتن آن در جای خود از سقف آویزان کنید، به طوری که نور آن رو به پایین، به طرف کف زمین باشد. حتما مطمئن شوید که پونز محکم است و چراغ قوه می تواند آزادانه حرکت کند.

مرحله ی دوم : برای چراغ قوه دم بسازید

 

حالا فرصت ایجاد کمان های چراغ قوه است. اجازه بدهید در اینباره با شما صحبت کنیم. در این مرحله همانطور که چراغ قوه نوسان می کند، مارپیچ های خود را ایجاد خواهد کرد، اما برای اطمینان از این که نوسانات بزرگتر، کمان های صافی ایجاد می کنند، شما باید یک دُم به یک طرف چراغ قوه وصل کنید. برای درست کردن آن از یک مقوا یا کاغذ یک مستطیل به طول تقریبا ۱۰ سانتی متر ببرید.

مرحله ی سوم : موقعیت دوربین را مشخص کنید

 

باید موقعیت دوربین را هم برای شما توضیح دهیم. حتما موقعیت دوربین را با یک لنز مستقیما رو به بالا بر روی یک سه پایه تنظیم کرده و آن را مستقیما در زیر چراغ قوه آویزان قرار دهید. سه پایه را تا آنجا که ممکن است پایین بیاورید،ولی فضای کافی برای استفاده از منظره یاب (ویزور) یا نمای زنده (live view) برای فوکوس کردن و ترکیب بندی تصویر باقی بگذارید.

مرحله ی چهارم :ترکیب بندی و فوکوس

 

در ایجا درمورد تنظیمات دوربین توضیح خواهیم داد. شما در این مرحله می بایست با استفاده از نمای زنده یا منظره یاب به صورت دستی بر روی چراغ قوه فوکوس کرده و سپس یک نوسان آزمایشی انجام دهید تا مطمئن شوید که در کادر می ماند. اگر چراغ قوه به بیرون از کادر نوسان می کند و سه پایه تا آخرین حد ممکن پایین است و لنز شما در عریض ترین فاصله کانونی است، نخ را کمی کوتاه کنید.

مرحله پنجم : دیافراگم را تنظیم کنید

 

به احتمال بسیار زیاد دوربین شما تنظیمات بالب دارد. شما باید در اینجا به مُد عکاسی Bulb تغییر حالت دهید. همانطور که چراغ قوه نوسان می کند، فاصله بین چراغ قوه و دوربین تغییر خواهد کرد، بنابراین یک دیافراگم کوچک (f/16-22) انتخاب کنید تا دنباله نور را تا آخر کار در فوکوس نگه دارید. این کار نه تنها عمق میدان زیادی به شما می دهد، بلکه هر گونه نور محیط را نیز کاهش خواهد داد.

مرحله ی  ششم : سرعت شاتر

 

همانطور که گفتیم این نوع عکاسی نیازمند شاتر ریلیز میباشد. در این مرحله شما باید ریموت کنترل شاتر (یا همان شاتر ریلیز )  را وصل کنید. چراغ قوه را به نوسان درآورید و دکمه شاتر را پایین نگه دارید تا یک عکس آزمایشی ۳۰ تا ۴۰ ثانیه ای را شروع کرده و برای به پایان رساندن آن دکمه را رها کنید. اگر تصویر خیلی تاریک است، ایزو یا دیافراگم (یا هر دو) را افزایش دهید. اگر خیلی روشن است، ایزو یا دیافراگم را کاهش داده و زمان های نوردهی مختلف را امتحان نمایید.

سخن پایانی

نکه ی طلایی: مد Bulb

اگر درباره این نوع مدل عکاسی نشنیده اید باید بگوییم که توجه داشته باشید که این مد برای عکاسی با نوردهی طولانی ضروری است.همچنین این مد شما را قادر می سازد تا شاتر را به مدتی که می خواهید باز نگه دارید. اگر شما یک مد Bulb اختصاصی بر روی دکمه چرخان حالت عکاسی اصلی دوربین خود ندارید، باید به مد نوردهی دستی (Manual) تغییر حالت داده و بیشتر از طولانی ترین سرعت شاتر (معمولا ۳۰ ثانیه) اسکرول کنید، صفحه نمایش به “Bulb” تغییر خواهد کرد، چرا که این گزینه ای برای نوردهی های طولانی تر از نیم دقیقه می باشد.

 امیدواریم این مقاله مورد استفاده علاقه مندان به عکاسی قرار گیرد.اگر شما هم نکته‌ای برای اضافه کردن به آنچه گفته شد دارید خوشحال خواهیم شد آن را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید. اگر این مقاله را مفید یافتید لطفا آن را با دوستان خود هم به اشتراک بگذارید.
منابع: لنزک و …
مجتبی صدیق
ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

X