باید بدانید عمق میدان توسط دیافراگمی که شما انتخاب می کنید، فاصله کانونی ای که شما استفاده می کنید، و فاصله بین دوربین و سوژه تعیین می شود. در نمونه ی بالا، ما عمق میدان را با استفاده از یک لنز ۱۰۰ میلیمتری کاوش می نماییم.
مرحله ی اول:آماده سازی شیء مورد نظر
در مرحله ی نخست یک تا سه شیء برای عکاسی پیدا کنید. من سه بطری آب ورزشی با توپ هایی در بالای آنها برای عکاسی پیدا کردم. سپس، شما به کمی فضا برای چیدن آن ها نیاز دارید. درب پاسیو یا یک پنجره بسیار عریض خوب جواب می دهند.
گام بعدی شما تنظیم شیء یا اشیاء، در مقابل پنجره و قرار دادن دوربینتان در موقعیت مناسب می باشد. شیء و دوربین باید به موازات پنجره قرار بگیرند.
من نخستین توپ، یعنی توپ فوتبال را با فاصله حدود ۳۰ سانتیمتر در مقابل کابینت قرار می دهم. بعد از آن توپ دوم، یعنی توپ بیسبال را با فاصله حدود ۶۰ سانتیمتر در مقابل آن قرار می دهم. سومین شیء، یعنی توپ بسکتبال را با فاصله ۶۰ سانتیمتر در مقابل شیء بعدی قرار داده، و در پایان دوربینم را حدود ۶۰ سانتیمتر در مقابل آخرین شیء برپا می نمایم.
باید بگویم شما باید کمی با آن کار کنید تا ببینید چه چیزی برای شما بهتر جواب می دهد. این بسته به اندازه شیئی که دارید از آن عکس می گیرید، و فاصله کانونی که استفاده می کنید، متفاوت خواهد بود. شما می خواهید قادر به فوکوس کردن بر روی سه شیء باشید، و بدون جا به جا کردن دوربینتان از آنها یک عکس بگیرید، بنابراین یک دقیقه با آنها کار کنید. بر روی اولین شیء فوکوس کرده و مطمئن شوید که می توانید هر سه شیء را در کادر مشاهده نمایید. سپس بر روی دومی فوکوس کرده و مطمئن شوید که هنوز هم می توانید همه آنها را ببینید. در آخر، این کار را با شیء سوم نیز انجام دهید.
شما باید دوربین خود را یا بر روی مد اولویت دیافراگم (Av یا A) یا نوردهی دستی (M) تنظیم نمایید، و از باز ترین دیافراگمی که دارید استفاده نمایید. من f/2.8 را انتخاب کردم. لنز شما ممکن می باشد دیافراگم f/2.8 را موجود نداشته باشد، اگر چنین است f/4 یا f/4.5 هم خوب خواهد بود.
برای یادآوری باید بگوییم : دیافراگم بزرگ/باز به معنی ضریب اف های کوچک تر است مانند f/2.8 یا f/4 . دیافراگم بسته/کوچک به معنی ضریب اف های بزرگ تر می باشد مانند f/16 یا f/32 .
مرحله ی دوم :با بازترین دیافراگم ممکن به نوبت روی اشیاء فوکوس نمایید.
در این مرحله باید بدون تغییر هیچ چیزی به جز فوکوس، یک عکس از هر یک از سه شیء بگیرید.
تصویر بالا در f/2.8 گرفته شد در حالی که بر روی نزدیک ترین شیء به دوربین، یعنی توپ بسکتبال فوکوس شده بود. به عمق میدان کم، یا به عبارت دیگر این که پس زمینه چقدر تار می باشد، توجه فرمایید.
این تصویر نیز در f/2.8 گرفته شد، اما این دفعه، من بر روی شیء وسط، یعنی توپ بیسبال فوکوس کردم. توجه داشته باشید که جلو و پشت عکس تار می باشد.
عکس بالا نیز در f/2.8 گرفته شد، اما بر روی توپ فوتبال فوکوس کردم. به عمق میدان توجه فرمایید.
مرحله ی سوم :عکس بعد با یک دیافراگم کوچک
حال بیایید یک چیز کمی متفاوت را امتحان کنیم. به جای عکاسی با بازترین/بزرگترین دیافراگم لنز دوربین خود، با بسته ترین/کوچک ترین دیافراگم موجود عکس بگیرید، که به معنی یک عدد یا شماره بالاتر، مانند f/32 یا f/16 می باشد.
ما هنوز همان چیدمان قبلی را داریم. دوربین جا به جا نشده، اما دیافراگم اکنون روی f/32 تنظیم می باشد. فوکوس بر روی توپ بسکتبال می باشد، اما ببینید چقدر واضح و شارپ می باشد.
به تصاویر با دقت نگاه کنید. دیافراگم هنوز هم در f/32 است، اما اینبار من روی توپ بیسبال فوکوس کرده ام. توجه داشته باشید که توپ بسکتبال بیشتر خارج از فوکوس (مات/تار) است، اما توپ فوتبال در پشت کاملا واضح و شارپ به نظر می رسد.
همچنین عکس بالا مثال سوم است. فوکوس بر روی توپ فوتبال می باشد.
توجه داشته باشید که شما می توانید هر یک از این کارها را با ضرایب اف (f-stop) مختلف تمرین کنید تا تفاوت بین f/4، f/8، f/11، f/16 و f/32 را ببینید. هر انتخاب عمق میدان را تغییر خواهد داد.
برای نتیجه گیری باید بگوییم : همانطور که در ابتدای مقاله نیز اشاره کردیم دیافراگم یکی از عوامل تاثیر گذار روی عمق میدان است. انتخاب دیافراگم کوچک/بسته منجر به عمق میدان زیاد می شود، بنابراین بیشتر توسط عکاسان منظره که به دنبال وضوح زیاد از پیش زمینه تا پس زمینه (وضوح در سراسر عکس) هستند مورد استفاده قرار می گیرد. اما دیافراگم بزرگ/باز منجر به عمق میدان کم می شود، یعنی صفحه ای باریک از فوکوس که هر سوژه ای در این فوکوس قرار گیرد واضح و شارپ ثبت خواهد شد. از این رو عکاسان پرتره بیشتر از دیافراگم های باز استفاده می کنند تا سوژه را در فوکوس قرار داده و پس زمینه را از فوکوس خارج کنند به اصطلاح سوژه را از پس زمینه جدا می نمایند که این کار سبب شده پس زمینه مات شده و تمرکز بیننده روی سوژه اصلی یا مُدل قرار گیرد.
مرحله ی چهارم :فاصله دوربین تا سوژه را تغییر بدهید.
ببنید که چطور در عکس بالا، من دوربین را به توپ بیسبال نزدیک تر کرده و در f/2.8 عکس گرفتم. نزدیک تر کردن دوربین به سوژه سبب می شود عمق میدان کاهش یافته (صفحه فوکوس باریک تر شده)، در نتیجه پس زمینه هر چه بیشتر مات گردد. بنابراین شما اگر به دنبال ایزوله کردن سوژه یا جدا کردن آن از پس زمینه می باشید، دیافراگم باز و نزدیک کردن دوربین به سوژه را امتحان نمایید.
در تصویر زیر من فاصله کانونی و فاصله دوربین تا سوژه را ثابت نگه داشته و از توپ فوتبال با سه دیافراگم مختلف عکاسی کرده ام و شما نیز می توانید تاثیر «دیافراگم» بر عمق میدان را بهتر مشاهده نمایید.
همچنین این عکس با دیافراگم f/32 گرفته شده است. توجه کنید که پس زمینه چقدر واضح و شارپ می باشد.
در اینجا، توجه کنید که ما چطور شروع به از دست دادن جزئیات (مات شدن) در کابینت پشت می کنیم. عکس بالا در f/11 گرفته شده است.
و در عکی پایانی، با عکاسی در f/2.8، پس زمینه بیشتر از فوکوس خارج و کمتر حواس پرت کننده شده می باشد.
بنابراین همانطور که متوجه شده اید این مقاله یک راه عالی برای تمرین عمق میدان در خانه می باشد حتی در یک روز بارانی! پس در نتیجه دوربین خود را برداشته، چند شیء کوچک برای عکاسی پیدا کرده و این کار ها را (با توجه به حالات مختلف در صفحه راهنما) در خانه تمرین نمایید. پ
امیدواریم این مقاله مورد استفاده علاقه مندان به عکاسی قرار گیرد.اگر شما هم نکته‌ای برای اضافه کردن به آنچه گفته شد دارید خوشحال خواهیم شد آن را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید. .همچنین تقاضا داریم در قسمت نظرات به ما بگویید که چطور کنترل عمق میدان توانست بر نحوه عکاسی شما تاثیر بگذارد. با انجام این تمرین چه چیز هایی یاد گرفتید؟اگر این مقاله را مفید یافتید لطفا آن را با دوستان خود هم به اشتراک بگذارید
نویسنده: ویکی لویس (Vickie Lewis)
منبع
digital-photography-school و لنزک
