از آنجایکه پرتره های دارای پس زمینه سفید در همه جا بسیار عادی و رایج است، بسیاری از افراد اینطور فکر می کنند به دست آوردن آن آسان می باشد که گمان می کنند که تنها باید سوژه خود را در مقابل دوربین در برابر یک پس زمینه سفید، ترجیحا با یک فلاش یا استروب (فلاش استودیویی) قرار دهند، و عکس بگیرند. ما در این مقاله ۳ اشتباه متداولی که هنگام عکاسی مقابل پس زمینه سفید و البته روش صحیح آن ها ممکن است رخ بدهد را توضیح خواهیم داد.
من به شخصه برای آموزش امروز از یک گوزن اسباب بازی کوچک به عنوان سوژه عکاسی ام استفاده می کنم. انجام این کار بر روی سوژه ای با مقیاس کوچک ساده تر است چون هر چه سوژه بزرگ تر باشد، به منابع نوری بزرگ تری نیز احتیاج پیدا می کنید. برای انجام این کار با افراد که سوژه هایی بزرگ هستند، شما باید سافت باکس یا اکتاباکس هایی با اندازه بسیار بزرگ داشته باشید. ما در این مقاله روند کار را به وضوح به شما نشان خواهیم داد.
در اینجا به سه مورد از اشتباهات مبتدی که هنگام تلاش برای دستیابی به یک پس زمینه سفید ۱۰۰% خالص باید از آن اجتناب کرد توجه فرمایید :
اشتباه اول : پس زمینه به درستی نورپردازی نشده است
لازم به ذکر است پس زمینه باید با تقریبا دو پله (stop) نور بیشتر، نسبت به مقداری که بر روی سوژه می تابد، نورپردازی شود. به عنوان مثال، اگر می خواهید از سوژه خود در f/8 عکس بگیرید، نورهای پس زمینه خود را دو گام بیشتر تنظیم نمایید، پس در نتیجه نورسنج f/16 را بر روی پس زمینه خواهد خواند.
توجه داشته باشید که شما باید هر دو نور پس زمینه را به صورت جداگانه نورسنجی نمایید، به نحوی که هنگام نورسنجی برای نور اصلی (بر روی سوژه) شما نورهای پس زمینه را خاموش می کنید، و برعکس. هنگامی که هم نور پس زمینه و هم نور اصلی هر دو روشن هستند، نورسنج شما هنوز هم باید f/8 را بر روی سوژه به شما بدهد، چرا که شما دارید نوری را که بر روی سوژه می تابد نورسنجی می کنید، نه نوری که بر روی پس زمینه می تابد.
توجه داشته باشید که که عکس زیر (سمت راست) نشان می دهد که وقتی شما اصلا پس زمینه را نورپردازی نمی کنید، چگونه به نظر می رسد. شما یک تن و رنگ دیگر به غیر از سفید را به دست می آورید. در عکس سمت چپ پس زمینه نورپردازی شده، اما هیچ نور اصلی ای وجود نداشت که سوژه را روشن کند، در نتیجه تصویر حاصل تقریبا یک سیلوئت از سوژه می باشد.
باید بگویم تنظیمات دوربین من در این چیدمان برای تمام عکس ها عبارت بود از: ایزو ۲۵۰، سرعت شاتر ۱/۱۶۰ ام ثانیه، با دیافراگم f/8 برای گوزن (نورسنج برای پس زمینه f/16 را می خواند). اسپیدلایت ها بر روی قدرت ۱/۱۶ ام تنظیم شده بودند. من به ندرت از آنها در قدرت کامل استفاده می کنم چون در آن صورت باتری ها خیلی سریع خالی می شوند. اگر شما از SB900 Nikon استفاده می کنید، و در قدرت ۱/۱ فلاش می زنید، این کار نه تنها باتری ها را خیلی سریع خالی می کند، بلکه سبب می شود فلاش بیش از حد داغ شود. نیکون این مشکل را با SB910 حل کرده است. چند دلیل وجود دارد که چرا من با این فلاش در ایزو ۱۰۰ عکس نمی گیرم. دوربین مورد استفاده یک Nikon D750 بود، که نویز را به خوبی کنترل می کند، به نحوی که ایزو مشکل ساز نمی باشد. دو فلاش SB910 و یک SB900 برای این عمل مورد استفاده قرار گرفته اند.
در تصویر زیر تمام چیدمان عکاسی من را نشان می دهد و تنها نور پس زمینه سمت چپ شلیک (زده) شده می باشد.
به طور یقین شما در دو تصویر زیر متوجه خواهید شد که تنها نور پس زمینه سمت راست بر روی عکس سمت چپ مورد استفاده قرار گرفته، و تنها از نور پس زمینه سمت چپ بر روی عکس سمت راست استفاده شده است. البته اگر قصد شما این بوده است، این نورپردازی قابل قبول می باشد. نور اصلی در یک زاویه ۴۵ درجه در سمت راست دوربین قرار داده شد. من فلاشم را طوری تنظیم نمودم تا به سطح سفید سمت راستش خورده و به سمت سوژه بازتاب شود تا با این کار نور نرم تری به دست آورده و آن را اصلاح نمایم.
علاوه بر این ها ممکن است شما متوجه شده باشید که در عکس سمت چپ (بالا) یک سایه دلپذیر از گوزن در پشت او بر روی پس زمینه وجود دارد چرا که نور پس زمینه سمت چپ استفاده نشده است. اما در عکس سمت راست (بالا) مشاهده می نمایید این سایه در سمت چپ سوژه از بین رفته چراکه فلاش سمت چپی زده شده می باشد.
در تصویر زیر چیدمان من درحالیکه هر سه نور روشن می باشند و به درستی استفاده شده اند را نشان می دهد.
اکنون که شما پس زمینه و نورهای اصلی خود را چیده اید، باید مطمئن شوید که این نورها تنها به سوژه مورد نظر اصابت می کنند (می تابند). این مسئله ما را به اشتباه بعدی نزدیک می کند.
اشتباه دوم : جدایی ناکافی بین پس زمینه و سوژه
از آنجا که نورهای پس زمینه خیلی روشن تر می باشند، شما باید آنها را از سوژه اصلی جدا کنید. دو راه کلیدی برای انجام این کار وجود دارد:
۱- مسدود کردن نور (Flagging)
۲- فاصله
1 : مسدود کردن نور
گفتنیست شما قادر خواهید بود از هر چیز مسدود کننده ای برای انسداد نورهای خود استفاده نمایید؛ سمت سیاه یک رفلکتور، ورقه های مقوایی سیاه، فوم سیاه. رنگ سیاه اجازه نمی دهد نور عبور کند، در عوض به جای این که آن را بازتاب دهد نور را جذب می کند. همچنین مانع از نفوذ نور به جاهایی که نمی خواهید نور به آن برسد، می گردد. اگر شما نورهای پس زمینه خود را مسدود نکنید، دور سوژه شما یک اثر هاله نورانی مانند به دست خواهد آورد و نور پس زمینه آن خیلی زیاد به نظر خواهد رسید.
2 :فاصله
باید بدانید هنگامی که شما نورهای خود را مسدود کردید، باید سوژه خود را به اندازه کافی از پس زمینه (و نور پس زمینه) دور نمایید، تا هیچ گونه نشت نوری به سوژه شما نرسد. البته این به اولویت ها و نیت شخصی شما بستگی دارد ذکر این نکته ضروری ایست که شما ممکن است برای به دست آوردن یک ظاهر یا افکت خاص، کمی نشتی نور بر روی سوژه خود بخواهید، یا ممکن است نخواهید.
علاوه بر این ها اگر شما کمی نشت نور بر روی سوژه خود می خواهید، مطمئن شوید که چند بار با لنزهای مختلف امتحان نمایید، چون ابیراهی رنگی به سبب فراوانی نور، معمولا در اطراف لبه ها رخ می دهد. برخی از لنزها صرف نظر از دیافراگم، مستعد ابیراهی رنگی می باشند، در حالی که لنزهای دیگر می توانند آن را به خوبی کنترل کنند حتی در دیافراگم های باز، که اغلب در آن (این پدیده) مشاهده می گردد. به علاوه ، مراقب میزان نوری که اجازه می دهید نشت کند باشید، تا بخش های سوژه شما را با نوردهی بیش از حد از هم جدا نکند.
همانطور که مشاهده می کنید عکس های بالا سوژه به درستی نوردهی شده را نشان می دهند. در اینجا از دو نور پس زمینه در f/16، و نور اصلی در f/8 استفاده شده است. هیچ سایه ناخواسته ای بر روی پس زمینه وجود ندارد، چون من اینطور می خواستم. با این حال، من می خواستم یک بازتاب و سایه در پیش زمینه داشته باشم. این مسئله به سادگی منجر به اشتباه سومی می گردد که باید از آن اجتناب نمود و آن یک سوژه شناور می باشد.
اشتباه سوم : سوژه شناور است.
قابل ذکر است که اگر شما کمی سایه کف (پیش زمینه) را در عکس مد نظر قرار ندهید،اینطور به نظر خواهد رسید که سوژه های شما در هوای سفید شناور و معلق می باشند، یا انگار سوژه را با فتوشاپ بُرش داده و روی صفحه ای سفید قرار داده باشید.
ذکر این نکته ضروری ایست که بهترین نکته برای جلوگیری از شناور شدن سوژه ها، استفاده از یک سطح بازتابنده مانند پلکسی گلاس سفید شفاف، یا کاشی سفید، به عنوان پایه سوژه شما است تا روی آن بایستد. شما قادر هستید در زمان پس پردازش، opacity این بازتاب را در فتوشاپ تنظیم نمایید، اما بازتابی داشته باشید که نشان دهد سوژه شما محکم بر روی زمین سفت و سخت قرار گرفته می باشد.
ببیند که چظور در تصویر سمت چپ سوژه ما را به صورت شناور نشان می دهد، و در سمت راست شما بازتابی را می بینید که گوزن را ایستاده بر روی زمین سفت و محکم نشان می دهد. حالت دوم خوشایندتر و طبیعی تر به نظر می رسد، و مانند یک کار فتوشاپی به نظر نمی رسد.
یک اشتباه دیگر : پس زمینه بیش از حد نوردهی شده
شما باید مراقب باشید که نور بیش از حد به پس زمینه اضافه نکنید. اگر شما از سفید خالص فراتر بروید و آن را واقعا بیش از حد نوردهی (overexposed) کنید، رنگ سفید تقریبا شروع به درخشیدن در اطراف سوژه می کند، درست مانند این که با اشعه خورشید در فضای باز کار کنید. این مسئله کنتراست را کاهش داده و به نظر می رسد که سوژه شما کمی هاله دارد، همانطور که می توانید در تصاویر زیر مشاهده نمایید.
سخن آخر
ما امیدواریم که این آموزش کوچک، در یادگیری تکنیک های اولیه برای عکاسی از یک پس زمینه سفید، که در آن شما می خواهید پس زمینه ۱۰۰% سفید باشد به شما کمک کرده باشد، و هر گونه ابهام در مورد نحوه رسیدن به این ظاهر را بر طرف کرده باشد. اگر تکنیک های پیشرفته تر دیگری در اختیار دارید حتما آنها را با ما در میان بگذارید. اگر این مقاله را مفید یافتید لطفا آن را با دوستان خود هم به اشتراک بگذارید.
نویسنده: لیلی ساویر (Lily Sawyer)
منبع
digital photography school و لنزک
